Savaşlar, terör olayları, doğal felaketler, sürekli tırmanan şiddet olayları, teknoloji ile birlikte gelişen kitle iletişim araçları nedeniyle artık ve sürekli yanı başımızda parmağımızın ucunda. Bir yandan Teknoloji alt yapılı siber saldırılar kaçınılmaz hale geliyor, bir yandan da yıkılanı yeniden yapma, evrenin sırlarına biraz daha yaklaşma, tıpta, bilimde gelişmeler yine bu şiddeti çoğaltan teknoloji ile olanaklı oluyor. Bu iyi ve kötü diyebileceğimiz, karşıtlıklarla birlikte süregiden, bazen birbirini yok eden bazen de tamamlayan gelişim süreçleri, benim resmimdeki zıtlıkları doğurdu. Bu resimlerde ilk anda doğadan görüntüler olarak algılanabilen imgenin arkasında, evrensel felaketler olduğunu, ya da patlama ve duman görünüşlerinin pastel tonlamalarla yumuşatıldığını duyumsuyoruz. Bazen de gökyüzünün eşsiz güzelliğinin tuvale tutunabilme çabalarını gözlemliyoruz. Tıpkı yaşamdaki karşıtlıklar gibi boyama tarzı da bazen muğlaklaşıyor, bazen de kat kat çoğalıp, üzerine toprak yığılıyor.

21. yüzyılın yaşadığımız şu ilk çeyreği içinde imajın gerisinde yatanı anlama ve algılama boyutumuz, medyada olayların taraflı olarak bizlere sunulması ile değil, birbirine eklemlenen imajların sürekliliği ile orantılı olarak gelişiyor.